نحوه پارتیشن بندی هارد دیسک

نحوه پارتیشن بندی هارد دیسک

پارتیشن بندی عبارت است از تقسیم کردن فضای هارد دیسک به یک یا چند قسمت به طوری که هر یک از این قسمت ها از دید کاربر همانند یک فضای مستقل عمل می کنند. امروزه با افزایش فضای هارد اکسترنال و اینترنال پارتیشن بندی به امری تقریبا غیرقابل اجتناب بدل شده است، علت هم آن است که  چند فضای تفکیک شده راحت تر از یک فضای بزرگ نامرتب اطلاعات را نگهداری می کنند. کامپیوترهای امروزی به هارد دیسک های با ظرفیت بالا مجهزند اما این فضا معمولا به نحو مناسب مدیریت نمی شوند. به طور معمول اطلاعات خود شما، فایل ها و برنامه های ویندوز در کنارهم روی درایوC      می نشینند و اگر اتفاقی برای ویندوز بیافتد، نرم افزارهای کاربردی نصب شده روی سیستم از بین می روند ولی اطلاعات و فایل های ذخیره شده در درایو C     باقی می مانند. با تقسیم بندی فضای هارد به دو یا چند قسمت، در واقع این فضا به دو یا چند فضای مستقل از هم تقسیم می شود که آسیب دیدن نرم افزاری یکی، هیچ تاثیری روی اطلاعات بقیه درایوها نمی گذارد و می توانید فایل های اطلاعاتی خود را از فایل های برنامه ای ویندوز جدا کرده و اسناد، عکس ها و فیلم های خود را حتی در صورت از کار افتادن ویندوز حفظ        نمایید.
مهمترین دلیل پارتیشن بندی استفاده بهینه از فضای هارد و دسترسی آسانتر و سریع تر به اطلاعات طبقه بندی شده می باشد. برای مثال کمدی را در نظر بگیرید که کل فضای آن یکپارچه است طبیعتا قرار دادن لباسهای بلند همراه با لباسهای دیگر همراه با تجهیزات دیگر در داخل آن بسیار مشکل می شود و فضای هارد دیسک ها هم اینگونه است؛ یعنی با تقسیم بندی فضای داخلی آن بهتر می توان از فضای موجود بهره برد.
یکی از دلایلی که بسیاری از کاربران به خاطر آن از سیستم خود به طور کامل بکاپ نمی گیرند این است که جایی برای نگهداری فایل بکاپ ندارند. دریافت فایل پشتیبان روی دیسک نیز هم وقت گیر است و هم اگر قرار باشد به طور منظم این کار را انجام دهید، کار بسیار پر زحمتی است. اما دریافت بکاپ روی هارددیسک، هم سریع است، هم آسان و هم بی دردسر. البته به ندرت پیش می آید که دو هارد دیسک روی یک سیستم وجود داشته باشد، اما خوشبختانه اگر دو پارتیشن داشته باشید، می توانید از دومی به عنوان بکاپ پارتیشن اول استفاده نمایید. در این حالت می توانید کل ویندوز را روی پارتیشن دوم بک آپ بگیرید تا هر وقت ویندوز از کار افتاد یا دچار مشکل شد ظرف مدت کوتاهی، آن را با تمام برنامه ها و نرم افزارهایش برگردانید. البته توجه داشته باشید که این کار شما را از خطر آسیب دیدگی فیزیکی هارد نجات نمی دهد، یعنی اگر هارددیسک به طور فیزیکی دچار ایراد شود و قابل استفاده نباشد دیگر نمی توانید از فایل پشتیبان داخل آن استفاده کنید. از همین رو همیشه بهتر است که یک نسخه دوم از اطلاعات خود را نیز روی سی دی یا دی وی دی داشته باشید.
برای داشتن درکی بهتر از نحوه پارتیشن بندی هارد، بهتر است ابتدا با خود هارد دیسک به صورت پایه ای آشنا شوید. یک هارد به صورت فیزیکی از چند دیسک مغناطیسی ساخته شده است که در فواصل بسیار کم روی همدیگر قرارگرفته اند و یک محور مرکزی آن ها را در جای خود ثابت نگه می دارد. این صفحات حول این محور می چرخند و می توانند اطلاعات مغناطیسی را در هر دو روی خود ذخیره کنند. برای خواندن و نوشتن اطلاعات روی صفحات هدهایی تعبیه شده اند که قابل حرکت هستند.
در سیستم پارتیشن بندی هارد دیسک سه نوع پارتیشن پایه وجود دارد:

1- Primary
2- Extended
3 Logical

پارتیشن های     Extended میتوانند به     Logical قسمت شوند    .
هر هارد دیسک می تواند شامل چهار پارتیشن     Primary باشد، یا میتوان یک هارد دیسک را به سه پارتیشن     Primary و یک پارتیشن     Extended تقسیم کرد    .
زمانی که شما در یک هارد دیسک چند پارتیشن     Primary داشته باشید تنها می توانید در هر زمان یکی از آنها را     Active نمایید و سایر پارتیشن ها مخفی     (Hidden) خواهند بود.
این پارتیشنها به صورت فیزیکی درون هارد دیسک وجود دارند اما در سیستم عامل دیده نمیشوند که دلیل این امر     Master Boot Record یا همان اولین سکتور فیزیکی هارد دیسک میباشد    .
برای سیستم یک میز پارتیشن یا     partition table تعریف میشود که پارتیشن فعال یا همان     Active Partition را به سیستم عامل نشان میدهد و باعث میشود که قسمت پردازش بوت سیستم به آن پارتیشن فعال     (Active Partition) پرش نماید    .
یک درایو     Primary تمام درایوهای     Logical مشتق شده از نوع     Extended را تحت پوشش قرار میدهد. به شکل زیر توجه نمایید:

 

یکی از ویژگیهای درایوهای Primary که در سیستمهای multi-boot توصیه میشود از آنها استفاده شود این است که این درایوها کلا از دسترس یکدیگر خارج میباشند و دقیقا به همین دلیل پیشنهاد میشود در هر ویندوزی یک درایو Primary نصب گردد تا به این ترتیب اگر یکی از ویندوزها دچار آسیب و یا ویروس شد ویندوز دیگر بدون کوچکترین مشکلی به کار خود ادامه دهد و ویروس و … نمیتوانند هیچ دسترسی به آن داشته باشند.
در دو قسمت میتوانم مهمترین تفاوت یک درایو Primary و یک درایو Logical را به این شکل بیان کنم :
1- قابلیت بوت شدن یا اصطلاحا bootable بودن آن و اکتیو شدن مختص به درایو Primary است و در درایو Logical وجود ندارد ( دقیقا به دلیل MBR یا همان Master Boot Record) به تصویر زیر دقت نمایید :

 

2- تفاوت در برچسب گذاری درایو یا Drive Letter در سیستم DOS (که البته تاثیر آن را در سیستم عامل نیز مشاهده میکنید)؛ به بیان دیگر برای نامگذاری یک درایو Primary باید از حروف C و D و در صورت بیشتر بودن تعداد درایو های Primary از حروف E و F استفاده نمایید (به ترتیب)، در صورتی که نمی توان یک درایو Logical را با برچسب C ایجاد نمود.

از دیگر مزایای پارتیشن بندی آن است که می توان چندین سیستم عامل را روی دستگاه کامپیوتر داشت. برای نمونه، بسیاری ویندوز XP ،7 و 8 را در سیستم خود دارند و در واقع از طریق پارتیشن بندی پارتیشن بندی می توان بدون تداخل، سیستم عاملهای مختلف را روی درایوهای متعدد داشت.
در حال حاضر File Systemهای مختلفی وجود دارد که از جمله مهمترین آنها می توان به FAT یا  File Allocation Table اشاره نمود که از زمان ارائه DOS مورد استفاده بوده و به FAT16  مشهور می باشد. این سیستم که هنوز هم توسط ویندوزهای مختلف شناسایی می شود، در زمان خودش بسیار خوب بود. ولی بعدها که هارد دیسکهای ظرفیت بالا به بازار آمدند کارایی خود را از دست داد و دیگر امکان مدیریت مناسب حجم های بالا را نداشت. در سیستم FAT16 نمی توان پارتیشن های بزرگتراز 2 گیگابایت داشت که این از جمله محدودیت های مهم آن به شمار می رود. به همین خاطر از ویندوز 98 به بعد، سیستم دیگری به نام  FAT 32، که نسخه تکمیل شده FAT16  بود معرفی شد، این فایل سیستم بسیاری از اشکالات FAT16 را از میان برداشت از جمله آنکه امکان داشتن پارتیشنهایی به بزرگی 2 ترابایت ( 2000 گیگابایت) نیز برای کاربران فراهم شد ولی همچنان محدودیت حجم فایل وجود داشت؛ یعنی حداکثر اندازه یک فایل می توانست 4 گیگابایت باشد.
البته یادآور می شود که این فایل سیستم هنوز هم توسط تمامی سیستم عاملهای مایکروسافت (البته از ویندوز 98 به بالا) شناسایی می شود. NTFS یا New Technology File System که با ویندوز NT به بازار آمد و می توانست اشکالات FAT یا FAT32 را در هاردهای بزرگ از میان بردارد و به عنوان یک فایل سیستم برای هاردهای ظرفیت بالا و هاردهای سروری مورد استفاده قرار گیرد. از خصوصیات این فایل سیستم می توان به قابلیت رمزگذاری اطلاعات, محدود کردن دسترسی بر اساس کاربر، عدم محدودیت اندازه فایل و پارتیشن و جلوگیری از نوشتن اطلاعات بر روی نقاط معیوب هارددیسک (Bad Sector) نام برد. چندی بعد مایکروسافت سیستم فایل exFAT را همراه با ویستا SP1 ارائه کرد که قرار بود همراه با ویندوز ویستا ارائه شود .FAT32 سیستم فایلی است که برای اکثر کاربران ویندوز آشنا است. در ابتدا، سیستم عامل ویندوز 95 از FAT32 پشتیبانی می کرد و این مسأله تا ویندوز XP ادامه داشت. البته FAT32 دارای مشکلاتی بود که در سیستمهای مدرن خود را نشان داد.

(Extended File Allocation Table (exFAT  

ExFAT که از آن تحت عنوان FAT 64 هم یاد می شود توسط شرکت مایکروسافت طراحی شده و از فایل سیستم های FAT پیشرفته تر است و به صورت اختصاصی برای فلش ها طراحی شده است.  در سیستم exFAT هدف اصلی ارائه قابلیت های پیشرفته مورد نیاز در سیستم NTFS است، اما این قابلیت ها باید فاقد ساختار کلی Metadata یا همان Data of Data باشند. همانطور که از اسم FAT 64 پیداست، در این سیستم، ظرفیت فایل ها به اندازه ی 264 افزایش یافته که این امر، ظرفیت فایل ها را تا 16 exaByte بالا می برد و همانطور که می دانید این تغییر همخوانی لازم را با افزایش حجم کلاسترها (که اخیرا به صورت 32 MB پیاده سازی شده) دارد.

 

آموزش پارتیشن بندی هارد با نرم افزار Acronis Disk Director Home

یکی از بهترین قابلیت های این نرم افزار آن است که بدون پاک نشدن اطلاعات قادر به تغییر حجم یک پارتیشن و جابجایی آن است.
به این نکته توجه داشته باشید که قبل از پاتیشن بندی حتماً از اطلاعات شخصی مثل فیلم های خانوادگی، تصاویر شخصی و اطلاعات مهمی که فکر می کنید ممکن است پاک شوند، پشتیبان بگیرید و به هیچ وجه  در هنگام پارتیشن بندی سیستم را ریست نکنید.

 
  1. مرحله اول: نرم افزار را اجرا کنید. همانطور که در تصویر زیر مشاهده می کنید، برنامه ابزارهای قابل پارتیشن بندی نصب شده روی کامپیوتر را نمایش میدهد.

در تصویر زیر قسمتی که با کادر قرمز مشخص شده است تعداد پارتیشن ها همراه با حجم آنها را نمایش میدهد.

همانطور که مشاهده می کنید در این سیستم یک پارتیشن Primary و 3 پارتیشن Logical دیده می شود. روش کار به این صورت است که وقتی یک پارتیشن را انتخاب می کنید گزینه های مختلفی در قسمت چپ برنامه فعال می شود. در مرحله اول فرض کنید می خواهید یکی از پارتیشن ها را به دو قسمت مساوی تقسیم کنید برای انجام اینکار روی پارتیشن مورد نظر خودتان، یکبار کلیک کنید تا گزینه های قسمت چپ برنامه فعال شود.

 

 

یک صفحه همانند تصویر زیر باز می شود. همانطور که مشاهده می کنید بالای صفحه پارتیشن انتخابی شما با توجه به ظرفیت آن به دو قسمت تقسیم شده است. در صورتی که می خواهید حجم پارتیشن دوم را بیشتر یا کمتر کنید می توانید خط بین دو پارتیشن را به طرفین حرکت دهید یا در کادرهایی که با رنگ قرمز مشخص شده است ظرفیت پارتیشن جدید را برا اساس مگابایت وارد نمایید .(به تصاویر زیر دقت کنید)

بعد از اینکه ظرفیت پارتیشن جدید را مشخص کردید بر روی عبارت OK کلیک کنید (به تصویر زیر دقت کنید پارتیشن 4 تا شد).

 

دقت داشته باشید که تا بر روی آیکون     Commit pending operations کلیک نکنید چراکه تغییرات اعمال نمی شود.     سپسروی کلید مورد نظر کلیک کنید و در مرحله بعدی با انتخاب     Continue پارتیشن ساخته شده را به لیست پارتیشن های خود اضافه نماید     .

 

ممکنه این مرحله بسته به ظرفیت پارتیشن جدید و مشخصات سیستم زمان زیادی ببرد.

بعد از ایجاد پارتیشن جدید در صورتیکه نخواستید می توانید با کلیک بر روی آیکون Delete Volume پارتیشن آن را حذف کنید. با کلیک بر روی آیکون Change Latter و Change Labelمی توانیداسم پارتیشن و درایو را  تغییر بدهید. با کلیک بر روی Browse Files پیش نمایشی از محتویات داخل پارتیشن را می توانید مشاهده کنید. با کلیک بر روی گزینه Convert To Primary می توانید نوع هارد را به Primery تغییر دهید. در زمانی که درایو شما Primery باشد این گزینه به Logical تغییر نام خواهد یافت که تغییر آن پیشنهاد نمی شود.

برای اتمام مراحل و آغاز عملیات فقط کافی است روی گزینه Commit pending Operations کلیک کنید تا تغییرات اعمال شود.

 

پارتیشن بندی هاردی که فقط یک پارتیشن دارد (مخصوص لپ تاپ و هاردهای اکسترنال)
فرض کنید یک لپ تاپ یا هارد اکسترنال خریده اید که فقط یک پارتیشن دارد یا هارد کامپیوتر خودتان را می خواهید فرمت کنید و مجددا پارتیشن بندی کنید. در این صورت باید چکار کرد؟ اگر هارد شما روی کامپیوتر وصل باشد که مشکلی ندارد ولی پارتیشن بندی لپ تاپهایی که ویندوز اورجینال روی آنها نصب هست و نیز هاردهای اکسترنالی که هنوز پارتیشن بندی نشده، در محیط ویندوز تقریبا غیر ممکن است و حتما باید از یک نرم افزار خاص استفاده کرد.
دقت داشته باشید که در هنگام تغییر فضای درایو C ممکن است نرم افزار از شما درخواست راه اندازی مجدد سیستم را نماید که در این صورت می بایستی راه اندازی را تایید نمایید (ادامه مراحل بعد از راه اندازی مجدد انجام خواهد شد).

مقدار فضایی که می خواهید برای درایو یا پارتیشن C مشخص کنید را از طریق کادر بالا یا از طریق دو کادری که با رنگ قرمز مشخص شده است بر حسب مگابایت وارد کرده و بر روی کلید OK کلیک کنید.

 

روی گزینه Commit pending Operations کلیک کنید.

 

نکته کاربردی دیگر برای استفاده از این نرم افزار تغییر فرمت هارد می باشد که برای این کار نخست لازم است که روی گزینه Format کلیک کرده و در پنجره باز شده تغییر فرمت مورد نظر را اعمال نمایید. قالب دستگاهایی که مالتی مدیا هستند FAT32 را به عنوان پیش فرض می شناسند و فرمت EXFAT و NTFS اکثراً برای دسکتاپ ها و لپ تاب ها مورد استفاده قرار می گیرد. قابلیت بزرگ این دو فرمت امکان جابجایی فایلهایی با حجم بالاتر از 4 گیگ می باشد که امروزه کاربرد بسیار زیادی دارد. همچنین نرم افزارهای متعدد دیگری مانند EaseUS Partition Master و Paragon Partition Manager – که همگی ساختار یکسانی دارند- نیز وجوددارند که میتوان برای پارتیشن بندی از آنها استفاده نمود.

 

این نوشته منتشر شده در مقالات تخصصی می باشد. جهت اضافه کردن به علاقمندی های مرورگر خود بر روی لینک صفحه کلیک نمایید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

خدمات پس از فروش