آیا تا بحال پای فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی پلیسی نشته‌اید؟ در این گونه فیلم‌ها گاهی روش‌هایی عجیب و غریب برای تشخیص متهمان به کار گرفته می‌شود و کمی بعد این روش‌ها رنگ و بوی حقیقت به خود می‌گیرند و به الگویی برای افسران و کارآگاهان پلیس بدل می‌شوند.
این دقیقا همان اتفاقی است که به لطف زحمات پژوهشگران دانشگاه گلاسگو اسکاتلند رخ داده است. تیم پژوهشگران این دانشگاه با استفاده از یک دوربین 39 مگاپیکسلی از چهره سوژه‌ای که در یک متری دوربین ایستاده بود عکس گرفتند تا متوجه شوند که آیا می‌توان از طریق انعکاس نور در چشمان فرد، مجرمی که روبروی وی ایستاده است را شناسایی نمود یا خیر که متوجه شدند این مسأله در حال حاضر تنها در داستان‌های علمی و تخیلی امکان‌پذیر است و بس!
اما زمانی که این گروه از پژوهشگران به عکس با زاویه بسته سوژه نگاه کردند موفق شدند تصویری با عرض 27 الی 36 پیکسل و ارتفاع 42 تا 56 پیکسل را در داخل چشمان وی مشاهده کنند که در واقع چهره فردی بود که روبروی سوژه ایستاده بود. براساس نتایج بدست آمده از این آزمایش زمانی که قرار باشد این تصویر با چهره یک فرد واقعی یا شخصی که از نظر ظاهری به وی شباهت دارد تطبیق داده شود، امکان تشخیص، تا حدود 70 الی 84 درصد موفقیت آمیز خواهد بود.
همچنین زمانی که تصاویر منعکس شده از هر دو چشم فرد دریافت شده و با یکدیگر ادغام شوند می‌توان به یک تصویر سه بعدی از محیط پیرامون فرد دست پیدا کرد که این مسأله به خصوص در بررسی‌های جنایی سودمند واقع می‌شوند. البته لازم به توضیح است که کاربرد این تکنیک در واقعیت مستلزم فراهم بودن شرایط نوری و امکانات تصویربرداری مشابه به این آزمایش است که در حال حاضر دست کم روی تبلت ها یا گوشی های موجود در بازار دوربینی با این قدرت یافت نمی شود، با این حال با پیشرفت فناوری انتظار می‌رود که این روش نیز فراگیرتر شود و بیش از پیش مورد استفاده قرار گیرد.